Poezi nga Ismail Kadare – Krokodili

https://krokodili.al/poezi/ismail-kadare/

Poezi nga Ismail Kadare

Ti ishe per mua

Ti ishe për mua e pamposhtur si Troja

Troja që unë dot s’e pushtoja.

Ti ishe për mua e pakuptueshme,

Më e pakuptueshme se mbishkrimet etruske

Vetëm në ëndrra, ah, në ëndrra

T’i përqafoja flokët e dendura.

Gaz më shumë ndjeja tek të pushtoja

Se gjithë grekët kur ra Troja.

Vetëm në ëndrra m’ishe e kuptueshme,

Ti, e shtrenjta ime etruske.

Vjeshte tiranase

Pa forme eshte qielli, si tru idioti

merzitshem trotuaret shiu i qull

nje kalimtar, nje ombrelle, gjemon moti

nje biciklete kthesen merr me vrull.

Pa forme eshte qielli, si nje mendim idioti.

Ne parkun qe mbuluan fletet

Në parkun q’ë mbuluan fletët

Të dy ne ecim qetësisht,

Pas shijes saj ka shtruar vjeshta

Qilim të verdhë natyrisht.

Dhe ndoshta si një ëndërr e zbehtë

Ju fanit një muzg i vonë

Ky park q’ë kan’ mbuluar fletët

Ku pas kaq shekujsh ti po shkon.

Nga vagabondët me cigare

Ti mos u tremb e dashur kot

Imazhin tënd as dinosaurët

Shekuj më parë s’e shtypën dot.

Që ti të vije kaq e bukur

Me këta flokë, me këtë hap

Toka të egrën klimë e zbuti

Dhe akullnajat ktheu mbrapsht.

Dhe s’kish se si të ndodhte ndryshe

Të ndodhte ndryshe s’kish se si.

U desh të zhdukeshin përbindshat

Që te kjo botë të vije ti…

Pellgu

Nje dite ne fushe shetisnim,

Dhe ja, te ky pellg mu ne fund

te qeshur te dy ne u pame

ne ujet qe era lekund.

Tani erdha prap’ tek udha,

Bredh tutje me mallin ne gji.

Por pellgu eshte thare… sic duket,

Qe bredh mos shoh ne vetmi.

Motiv i perjetshem

O kjo an’ e lumit

Ka bilbila shume

Pritme, bandill, pritme

Jame vogel shume!

Fusha na ben lule,

Mali ben fortune,

Prtime bandill, pritme,

Sa te rritem une.

C’u dehen bilbilat,

M’erdh koha dhe mua

Merrme, bandill, merrme,

Ne krahet e tua.

Fushes mbledhim lule,

Malit thithim shqote,

Po ç’na duhet tjeter,

Valle ne ket’ bote?

Ikne zogjt’ e vane,

Bilbilat seç heshten

Ngrohme, bandill, ngrohme,

Se na zuri vjeshta.

Maln’ e mbuloi bora

Fushes lulet rane

Sa shpejt fryu kjo jete,

Vall’ ne enderr e pane!

Poezia dhe teknika

Kur llozi u shpik dhe filluan te ngrene

Me ndihmen e llozit gjithfare shkembinjsh

Me siguri ka dale dikush qe ka thene:

Erdh kohe e teknikes, poezia u prish.

Pastaj u shpiken prangat, avlemendi,

U gjet eklipsi i diellit ç’ish

Dhe kurre s’ka munguar ai qe ka thene:

Erdh kohe e teknikes, poezia u prish.

Dhe keshtu pas shpikjes se radios, telefonit,

Kusise me presion, makines per mish,

Gjithmone do te gjendej ai qe do te thoshte:

Erdh kohe e teknikes, poezia u prish.

Pranvere

Baret dimerore tani u braktisen,

ne lulishte njerezit derdhen si lume

eshte koha qe me shume ndien gazin e fitoreve

dhe hidherimin e humbjeve ndien me shume.

Lulishte. Muzike. Shqetesime.

Drita qe hapen e mbyllen si kujtime

sy qe kryqezohen pas gotash birre

birra dikujt e kalter, dikujt e hirte

ajer i verdhe, violet, krem

dic dua te them, po s’me jepet ta them

dridhen dritat, dridhen hijet.

vetem mbi llum nuk pasqyrohen yjet.

I kushtohet V

Germen e pare te emrit tend

E shkrova ne krye, ne te djathte te vjershes

Keshtu nje grumbull rosash te egra,

Ne forme V-je, ikin larg ne qiellin e bardhe te vjeshtes.

Ti vazhdimisht largohesh, largohesh,

Del prej meje, prej rreshtave, prej pritjes.

Kur ktheva koken prape,

Bosh ishte qielli

Dhe hapesire e bardhe bosh ishte.

Feminia

Feminia ime gishtat lyer me mellan

Ne mengjes kambanat

Myezini ne muzg

Koleksione paqetash e pullash te vjetra

Shkembimi i nje “Ceyloni”

Me dy “Luksemburg”.

Keshtu iku ajo,

Kohe e feminize,

Vrapoi duke ngritur pluhur e britma pas

Nje top lecke.

Nje top lecke,

Nga leckat e thinjura te Shqiperise.

Mbi xhaketen time

Mbi xhaketen time gri

Koken e bukur mbeshtet ti.

Zhurme druresh, zera diku;

Peshperit ti: “mos ashtu”.

Puthemi prape une edhe ti…

Koke e lodhur mbi xhaketen gri.

Krokodili https://krokodili.al