Poezi per Atdheun – Krokodili

https://krokodili.al/poezi/per-atdheun/

Poezi per Atdheun

I dashur Atdhe

Me vite jam larguar,

i dashur Atdhe,

por nuk të kam harruar,

se shumë i ëmbël je.

Kjo zemra më këndon

për ty, o Shqipëri,

por prapë më lëngon,

se je në varfëri.

Të fala të dërgoj,

këndej ku jam Atdhe,

gjithnjë po të kujtoj,

se birin tënd më ke.

Atdheu

O Atdhe! Më je i dashur sa më s’ka

Më je nënë, më je motër, më je vlla.

Nga ç’ka rrotull më i shtrenjti ti më je,

Je më i miri nga çdo gjë që ka ky dhé.

Ty përditë të pat parë ime nënë,

Dheu yt në fund atë e pati ngrënë.

Nëmëruar t’i pat lulet syri i saj.

Te ti lindi, te ti vdiq ajo pastaj.

Ti i ke parë gjysh stërgjyshërit e mi,

Edhe eshtërat tretur ua ke po ti.

Nga ti, o shpirt-o kurrë s’qenë ndarë.

Pranë teje patën qeshur, patën qarë.

Nëna ime vdiq, ndaj ty të kam sot nënë,

Nënë që s’ke vdekje kurrë, faqehënë,

Numri prapë në vend mbetet kurdoherë.

Begatoje, o Zot, ti këtë vend!

Epu njerëzve të tij ti mbroth e shend!

Hi u bëfshin gjithmon’ armiqtë e tij!

Gas përjetë paçin zotërit e tij!

I begatë, i lulëzuar qoftë ai,

Një të ardhme pastë plot me lumturi!

Qetesia e Brishte

Mbi qiellin e mbretëreshës së vuajtur

Vallëzojnë dhe krakërojnë sorrat e zeza

Sorollaten lirë në hapësirën e gjakosur

Sqepi i kthyer kërcënon pandërprerë.

Pambrojtur pafuqishëm për mbijetesë

Dërmohet nga varfëria shekullore

Shtyrë nga brenda golgotë

Nxirë nxitur nga jashtë

Jeton dehur mbretëresha mëmëdhe.

Ngrirë në shpirt e përdhunuar

Mundon frymëmarrja e rënduar

Shkelur pandërprerë e gjynëzuar

Ngritet me vështërsi dhe përsëri e rrënuar.

Rrezet shpërthyese të afrodiziakut

Mbulojnë xhevahirin mbretëreshën tonë

Shpërthen vaji i gëzimit

Gjithësia përcjell këtë magji.

Në oazën e gjelbërtë të Europës së Bashkuar

Lodhur nga varfëria pezmatuar nga ata

Mbyllur dhe konservuar mohikanët e fundit

Vuajnë- në heshtje ndodhin migrimet…

Pertej

Përtej malesh, fushë e dete,

rri me i strofkë, si dallëndyshe.

Me merre malli sa s’ka tjetër.

Dhe kështu zemra, ndahet dyshe!

Behet dyshe, për at dhëne!

Qe e lashë, pa u be mirë djalë,

Humba shokët, e folenë.

Dhe u hodha përmbi valë!

Përmbi valë t ‘detit, dalldisur,

ku rrallëkush, ne shqipe flet,

Ne këtë botën qe është ndryshe!

çdokush shihe punën e vet!

Një herë në vit i gëzohem jetës.

I buzëqeshë me gazë, te prerë!

Kjo për hirrë te së vërtetës,

Se shpejtë ikën, dhe kjo verë!

Me kanë mbete, ne shpirt ca fjalë,

Jo pse i dua, me dëshire.

Ma do qejfi mirë se erdhe!

Por jo, fjalën lamtumirë!

Memedhe

O ju male të thepisura

bukuritë e vendit tim,

o ju bjeshkë të qëndisura

kurorë lulesh me gjelberim,

Kroje të ftohta pikë dëborë

bukuritë tona arbërore

qielli blu, përherë gazmor

fluturo ti shiqipja jonë

kur këndon bilbili n`degë

shqipja lartë puthet me retë

kuq e zi ngrihet flamuri

qeshin malet, gëzon trualli

vargjet shkruar, kanë lezet

shqipja jonë është mbretëshë

bien lahuta e gërneta

mëmëdhe hejj tungjatëjeta

melodia e shpirtit tim

që përherë m`bën zgjim

kënga, vallja burrërisht

besë e nder, shqiptarisht

jam shqiptare e betuar

gjaku imë është i kulluar

kur thërras, malet jehojnë

me Kosovën kuvendojnë

Thërret Prizreni e Drinica

përshëndet Azem Galica

nga jehona zgjohet trimëria

shqipe të thërret Çamëria

kombi mbarë ka një flamur

të bashkuar më shumë se kurrë

sup më sup ne qëndrojmë

jemi shqipe, fluturojmë.

Nga gëzimi tundet mali

po ku je Adem Jashari

ushtojnë malet dridht toka

sot e lirë është tërë Kosova.

o ju male shekullore

krenaria arbërore

rreth flamurit një betim

Kombi imë kërkon bashkim

Atdheu Im

si ai çinari i moçëm në krye të lagjes,

tashma thà edhe trungu,

me vetëm 2-3 filiza, që tregojnë

se rranjët thithin ende nga thellësitë –

Kush t’i preu degët?!

Kush ta zhvoshku lëkurën?!

Çinarin tim n’krye të lagjes,

që, kur i ngjiteshim në majë,

na dukej se me një të zgjatun të dorës do t’preknim yjet,

kush e shkretoi?

Nga zgavrrat e errta

dolën pushta-pushtetarë,

bankierë dhe avoketën,

tregtarë perëndishë,

mitngranës me dhambë të verdhë,

ndërsa në mes të kangës për Ty, Atdhe,

pllakosi heshtja,

si në mesditë, kur fshatari thyen misërniken me dorë,

ulun në mes të arës,

dhe kafshon me forcë turshitë e reja.

Qiell e dhé nën narkozë:

Ira facit versus,

që rrufetë të shkundin malet dhe detet

e val’ e lirisë

të përplaset fort përsëri

përmbi brigjet e së nesërmes.

Nene Shqiperi

Me ler te bie ne preherin tend te ngrohte

O hallemadhja ime shekullore!

Te puth duart e tua , me te mirat ne bote,

I ngazellyeer te hesht me heshtje foshnjore;

Duart e tua qe u rregjen nga puna

Dhe gishterinjte qe zune kallo nga kembezat e dyfekeve,

Dhe supet qe u varen nga xhokja e nga guna,

Dhe mesin qe u hollua nga gjerdanet e fishekeve,

Dhe ballin qe rrudh e u lerua nga mendimi,

Dhe beben e syrit qe u mpreh nga shenjestra,

Dhe kembet qe u zmadhuan nga ecja e mundimi

Dhe qerpiket qe u dogjen nga baruti ne shkrepa…

Ti syte lan ne mengjes me ujin e krojeve te maleve

Ti lleret lemon ne mengjes me shkumen e deteve,

Ti faqet fshin me peshqirin e madh te livadheve,

Ti floket lyen me lengun e luleve te bjeshkeve…

Dhe cdo mengjes behesh me e re dhe perze zhubra e

rudha

Ne rrime ne prehrin tend e doren na shkon ne floke

Thinjet na fshin kur gjunjet na dhembin nga udha,

Lodhjen na heq kur zgjuar na tretesh mbi koke…

Qendroj para teje,

Ja tek me ke,

Ne krahet e tua,

Mua,

Birin tend, shembellimin e qenies tende,

Ate qe tha sa hapi syte

Ne djep:

“Te dua!”

Dhe fjalen e peshes se rende e ruajten malet e rende..

4.Gjithe dashurite per nenat qe jane e do vijne

Ne prehrin tend te madh i kam vene,

Gjithe dashurite per grate, per shoket e miqte

T’i kam sjelle t’i ngrohesh o nene!

Jeton dashuria per ty, se birin tend s’e thau

civilizimi

S’e thau shekulli i atomit dhe i zbritjes ne hene;

Ne buzet e plasura s’iu vyshk belbezimi,

Belbezimi i foshnjes qe pergjerohet per nene.

Biri yt di te ulet ne sofren qe shtrojne fshataret

ne oborr,

Sic ulet ne banketet qe shtrojne kryeministrat;

Biri yt di te hyje ne laboratorin termoberthamor,

Sic hyn ne aren ku zgjatin mustaqet misrat…

Cdo gje qe me dhe trashegim e kam mbajtur

Kudo qe kam shkuar ,

Kudo qe kam vajtur.

Krokodili https://krokodili.al